The basic aims of this paper are: firstly, to set up an endogenous model of food production per capita and population; secondly, to estimate the food production per capita regression equation and population regression equation; and thirdly, to determine stability properties of food production per capita and population in Asia during the period 1967-1997. Empirical content of this model confirms the fact that movement of food production per capita and population had unstable character in Asia in the observed period.Nestašice hrane prouzrokovane prirodnim i društvenim katastrofama utiče na mnoge zemlje u svim regionima sveta. Od početka 2001, sa nestašicom hrane različitog intenziteta součavaju se 33 zemlje i više od 60 miliona ljudi. (FAO, 2001., str. 19 vidi Sliku 1). Svetsko stanovništvo čini 5,9 milijardi ljudi u baznoj godini (trogodišnji prosek 1997/99) i 6,06 milijardi u 2000. godini će se povećati na 7,2 milijardi u 2015, 8,3 milijardi u 2030 i 9,3 milijardi u 2050-oj godini. Stopa rasta svetskog stanovništva je dostigla vrh u drugoj polovini 1960 tih godina od 2,04 procenta prosečno godišnje i pala je na 1,35 procenta prosečno godišnje u drugoj polovini 1990-tih godina. Dalje, stopa rasta stanovništva će iznositi 0,9 procenata u 2015-30. Istorijski dokazi sugerišu da je stopa rasta proizvodnog potencijala globalne proizvodnje hrane još uvek dovoljna da bi odgovarala rastu efektivne tražnje. Proizvodnja hrane će nastaviti da raste ali se očekuje da će stopa rasta padati, od 2,2 procenta godišnje tokom poslednje tri decenije na 1,5 procenata godišnje tokom perioda do 2030. Međutim, ona će i dalje prevazilaziti rast stanovništva. Relativno nizak rast poljoprivredne proizvodnje u 2000. godini se nastavlja i u 2001. godini u azijskim zemljama u razvoju. Osnovni ciljevi ovog rada su: prvo, postaviti endogeni model proizvodnje hrane po stanovniku i stanovništva; drugo, oceniti jednačinu regresije proizvodnje hrane po stanovniku i jednačine regresije stanovništva; i treće, odrediti svojstva stabilnosti proizvodnje hrane po stanovniku i stanovništva u Aziji tokom perioda 1967-1997. Empirijski sadržaj ovog modela potvrđuje činjenicu da je kretanje proizvodnje hrane po stanovniku i stanovništva imalo nestabilan karakter u Aziji u posmatranom periodu